Մանաշկա.
-Աստվա՜ծ, ի՞նչ արժե այս գեղեցկությունը:
Կին.
-Սիրո մեկ գիշեր…
Կինը հանում է մուշտակը, և նրա տակ – վզնոց:
Մանաշկա.
— Աստվա՜ծ, իսկ ի՞նչ արժե այս գեղեցկությունը:
Կին.
-Սիրո երկու գիշեր…
Կինը հանում է ձեռնոցները… Մատին – զմրուխտե մատանի:
Մանաշկա՝ խաչակնքվելով.
— Աստվա՜ծ, իսկ սա՞ ինչ արժե:
Կին.
-Սիրո երեք գիշեր… ….Գիշեր… Դռան թակոց:
Մանաշկա. -Ո՞վ է:
-Այդ ես եմ, Հայր Անդրե…
-Գնացեք Դուք Ձեր Կարամելներով, Հայր Անդրե…
