Գիշերը տաքսիով տուն էի վերադառնում (վարորդը մոտ 45 տարեկան մի տղամարդ էր),
երբ նա ճանապարհից շեղվելով մտավ մի անհասկանալի թաղամաս և քշեց դեպի ավտոտնակները։
Ես արդեն վախեցած, լուռ նստած էի և անգամ վախենում էի ձայն հանել։
Այդ պահին նա կանգնեց, հանեց ակնոցը, շունչ քաշեց, փորձեց ուղղել մեքենայի հայելիները և հայելու մեջ տեսավ իմ արտացոլանքը և բղավելով ասաց՝
«Դու ո՞վ ես»։
Կարճ ասած, տղամարդը ընկել էր մտքերով և մտածել, որ ավարտել է աշխատանքը ու սովորականի պես աշխատանքային օրվանից հետո գնացել էր մեքենան կայանելու))):
