Արդեն 3 տարի ամուսնացած եմ: Ես գյուղից եմ, կինս՝ փոքր քաղաքից: Կինս այնտեղ տուն ունի, որը ինքն է գնել: Կնոջս ծնողները ձեռնարկատերեր են, և ժամանակին դստերը օգնել են լավ աշխատանքի տեղավորվել:
Մնացածը նա ինքնուրույն է արել:Առաջին օրվանից, երբ կնոջս ծնողներն իմացան, որ ամուսնանում ենք, ատեցին ինձ, հատկապես զոքանչս: Նրա ատելությունը պայմանավորված էր նրանով, որ իր կարծիքով ես ուզում էի հաստատվել քաղաքում:
Նա չէր ուզում հավատալ, որ ես իսկապես սիրում եմ իր աղջկան:Ամեն հարմար առիթին կնոջս ծնողները հիշեցնում էին, որ գյուղից եմ և ուզում եմ հարստանալ նրանց հաշվին:
Նման վեճերից մեկի ժամանակ ես չդիմացա և ասացի, որ այսուհետ արգելում եմ կնոջս հանդիպել նրանց հետ, նրան կանգնեցրի ընտրության առաջ՝ կամ ես, կամ ծնողները:
Արդեն 3 օր չենք խոսում, զգում եմ, որ կնոջս համար ցավալի է այդ ամենը, բայց ընտրություն չունեմ, ստիպված էի այդպես վարվել:
