Մի թագավոր կար, որն երեք որդի ուներ: Մի օր եղբայրները իրար հետ զրուցում և հարցնում էին իրար.
«Եթե դու մարդ չլինեիր, ի՞նչ պիտի ուզեիր լինել»: Մեկն ասում է.
«Եթե ես մարդ չլինեի, Աստծուց պիտի խնդրեի, որ առյուծ ստեղծեր ինձ, քանզի առյուծը կենդանիների թագավորն է և կարող է բոլորին հոշոտել»:
Երկրորդը ասում է.
«Ես պիտի ուզեի արծիվ լինել, քանզի արծիվը թռչունների թագավորն է, նա կարող է ամենը հոշոտել և իսկույն վեր սլանալ»:
Իսկ երրորդը ասում է.
«Ես պիտի փափագեի աղավնի ծնվել, քանզի աղավնին անմեղ է: Նա ոչ ոքի չի նեղացնում, երամասեր է, մենակ չի թռչում: Աղավնին խաղաղասեր է»:
Թագավոր հայրը գաղտնի ականջ էր դնում խոսակցությանը, և լսում է բոլոր խոսակցությունները: Այսպիսով հասկացավ հայրը, որ իր այն երկու որդիներից մեկը գիշատիչ պիտի դառնա, իսկ մյուսը՝ բարձրամիտ, հպարտ և դարձյալ գիշատիչ: Եվ հայրը այդ երկուսից ոչ մեկին իրեն թագաժառանգ չնշանակեց: Թագավորը հասկացավ, որ երրորդ որդին, ընդհակառակը, խաղաղասեր պիտի լինի, ուստի և նրան անվանեց իր հաջորդ:
