Կնոջս հետ զբոսայգում զբոսնում էինք: Լճակի մոտ նստած էին մոտակա էլեկտրահավաքակցմամբ զբաղվող ֆիրմաներց մեկի համազգեստ հագած երկու տղա: Ահա նրանցից մեկի մենախոսությունը (երկրորդը միայն ծիծաղից խեղդվում էր). -Երեկ գնում եմ ըստ հասցեի, իսկ այնտեղ…
Հասարակաց տուն: Կախում եմ ջահը, փոխում՝ անջատիչները: Հանկարծ ներս է մտնում միլիցիոներների ամբոխը-շրջայց, վերահսկողություն և այլն: Տեսան ինձ՝ առաստաղի տակ ջահին փաթաթված, ստուգեցին փաստաթղթերս և բաց թողեցին-ուրիշ ինչ անեին?:
Գնացի ես երկու հասցե՝ սովորական բնակարաններ էին: Գնում եմ երրորդ հասցեով…Չես հավատա, այնտեղ նորից հասարակաց տուն էր: Հանկարծ ներս է մտնում մի տղամարդ, որին նախկին հասարակաց տանն էի տեսել: Նա ուշադիր ինձ նայեց, իսկ ես նրան. «Աղջիկները մյուս սենյակում են»:
Վերջինն եմ կախում, ու հանկարծ նորից միլիցիոներներ: Տեսնում են ինձ ու արդեն ծիծաղելով, առանց ստուգման բաց թողնում: Իսկ ես դուրս գալիս հանձնարարության թղթով մոտենում եմ մեկին և հարցնում.
-Գլխավորը դուք եք?
-Դե, ես եմ?
-Իսկ ձեզ մոտ մյուս օբյեկտը որն է?:
Նա հապաղում է և հետո ասում.
-Գոգոլի 36:
-Այդ դեպքում ես հրաժեշտ չեմ տալիս:
