ԱՄՆ-ից 10 ամյա Էբբին չգիտեր, թե ինչ է նշանակում լինել առողջ: Երբ երեխան 4 տարեկան էր, բժիշկները նրա մոտ լեյկեմիա հայտնաբերեցին:
Այդ ժամանակվանից աղջիկն անդադար պայքարում էր ապրելու համար:Ի վերջո բժիշկներն ասացին, որ ապրելու շանսեր գրեթե չկան:
—Վիշտը սպանել էր մեզ…-հիշում է Էբբիի մայրը:
Էբբին 6 տարվա ընթացքում շատ դժվարությունների միջով է անցել. քիմիաթերապիայի կուրսեր, ոսկրածուծի փոխպատվաստում, նույնիսկ փորձարկվող նոր պրեպարատ է ընդունել…
Հույսի շող եղել է 2013-ի հոկտեմբերին, երբ Էբբին սկսել էր իրեն լավ զգալ, ապրել սովորական անհոգ կյանքով, դպրոց հաճախել, սակայն մի տարի անց քաղցկեղը վերադարձել է և ավելի ծանր ձևով…
—Էբբին դադարել էր շարժվել: Նույնիսկ ամենաթույլ շարժումն իր մոտ սարսափելի ցավեր էր առաջացնում:
2015-ի փետրվարին ևս մի անգամ կատարել են ոսկրածուծի փոխպատվաստում, սակայն այս անգամ աղջկա օրգանիզմը չի ընդունել դոնորի նյութը:
Հաջորդ ամիս դադարել են գործել Էբբիի երիկամները: Աղջկան տեղավորել են ինտենսիվ թերապիայի բաժանմունքում, իսկ ծնողներին ասել, որ առանց դիալիզի երեխան չի ապրի 48 ժամից ավել:
Ծնողները սկսել են հավաքել հարազատներին,որպիսի նրանք Էբբիին հրաժեշտ տան: Ի վերջո երեխային անջատել են սարքերից և բերել տուն:
Ամբողջ ընտանիքը նստած էր Էբբիի ննջասենյակում՝ մի կերպ զսպելով արցունքները: Սակայն աղջիկը հանկարծ արթնացել է և ասել.
—Ես կյանքում այնքան շատ բան ունեմ անելու…
Զարմանալի է, բայց դրանից հետո աղջիկը սկսել է ապաքինվել: Ոչ մի բժիշկ այդպես էլ չկարողացավ բացատրել տեղի ունեցած երևույթը:
Այժմ Էբբին շարունակում է դեղորայք օգտագործել, բայց կարևորն այն է, որ գտնվում է ռեմիսիայի վիճակում:
Բոլորը հավատում են, որ ամեն ինչ լավ կլինի, և հիվանդությունն այլևս չի վերադառնա:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Arajininfo.ru կայքը
