Ես սովորում էի ադեն երկրորդ կուրսում, երբ հանդիպեցի Լյոշային։ Առաջին հանդիպումը պատահական էր, բայց հետո ամեն ինչ ստացվեց մեզանից անկախ: Մենք երիտասարդ էինք և սերը մեզ խեղդում էր: Թեկուզ գու-մար չունեինք, բայց մենք դարձանք նախանձելի զույգ: Նա ինձ հետ սովորում էր` որպես բժիշկ և երազում էր դառնալ սրտաբան։
Ես վստահ էի, որ այդպես էլ կլինի, քանի որ երբեք չէի հանդիպել այդպիսի աշխատասեր, նպատակասլաց, ազ-նիվ և բարի մարդու:2 տարի անց մենք որոշեցինք բացահայտել գաղտնիքը` հանդիպելով մեր ծնողներին: Նրա ծնողները ինձ շատ ջերմ ընդունեցին: Ես անմիջապես ընկերացա նրա մոր հետ: Արդեն երազում էի, թե երբ եմ սկսելու ապրել նրանց հետ նույն տան մեջ: Բայց Լյոշայի ծանոթությունը ծնողներիս հետ ճակատագրական էր:
Հենց որ ծնողներս տեսան նրան, նրանք խոսեցին նրա հետ և հասկացան, որ իր մեջքին դեռևս ոչ մի կոպեկ չունի, նրանք անմիջապես հասկացրին, որ իրենք հավանություն չեն տալիս իմ ընտրությանը: Հայրս սկսեց խոսել ընտանեկան կյանքի դժվարությունների մասին, և որ ես նրա միակ դուստրն եմ և նա թույլ չի տա ինձ ամուսնանալ աղքատի հետ:
Նրանք չէին հավատում, որ մի քանի տարի անց մենք ոտքի կկանգնենք, որ ամեն ինչ մեզ մոտ կստացվի: Ինձ արգելեցին շփվել սիրելիս հետ և ասացին, որ ես ամենալավին եմ արժանի: Դժբախտաբար, նրանք դեռ չէին հասկանում, որ Լյոշան աշխարհի լավագույն տղամարդն է: Իմ սեփական ծնողների տնից մի քանի անգամ փախչելու փորձերից հետո, հայրս պայմաններ ներկայացրեց ինձ։ Եվ ես ստիպված էի ընտրել կամ ընտանիքիս, կամ էլ Լյոշային:
Ես դա չէի ցանկանում և այնքան էի վախենում, որ այս օրը կգա: Լյոշան փորձեց միջամտել այս խնդրին, բայց ոչ՜.Ծնողներս համառ էին: Այսպիսով, ես ընտրեցի Լյոշային: Որոշ ժամանակ ապրեցինք նրա ծնողների հետ։ Ես օգնում էի ամուսնուս` բարձրացնել անգլերենի իմացության մակարդակը, և մենք դիմում ներկայացրեցինք` ար-տասահմանում աշխատանք փնտրող երիտասարդ մասնագետների կազմակերպություն` դիմումը հաստատվեց և մենք գնացինք փորձելու մեր բախտը: Ծնողներս երբեք չէին պատասխանում իմ զանգերին` հրաժարվելով ին-ձանից ընդմիշտ:
Սիրելի ծնողներ, Ձեր երեխաներին մի կանգնեցրեք ընտրության առջև: Ինչու ընտրել մեկին, եթե կարելի է ապրել սիրով և խաղաղությամբ միասին:
