Մենք ապրում ենք բավականին երկիմաստ աշխարհում: Ամեն ինչ այնքան արագ է փոխվում, որ նույնիսկ սարսափելի է մտածել: Տատիկս ինձ միշտ սովորեցնում էր լինել ամուսնուս հետ ազնիվ և բարի: Նա ամեն ինչում վստահում էր պապիկին, նրանք ապրում էին կատարյալ ներդաշնակության մեջ:
Բայց մեր դարաշրջանում արժե ապրել բոլորովին այլ սկզբունքների համաձայն: Ես դա հասկացա համալսարանում, երբ իմ առաջին ընկերը դավաճանեց ինձ: Հետո, մի քանի տարի անց ես ամուսնացա և շուտով գնացի ծննդաբերության արձակուրդ:Դրանից առաջ ես աշխատում էի իմ նախկին դասընկերոջ ընկերությունում:
Նա զբաղվում էր փայտի հազվագյուտ տեսակներից կահույքի արտադրությամբ: Աշխատանքը փոշոտ չէր, իսկ եկամուտը՝ կայուն:Արձակուրդում ես չէի նախատեսում շատ երկար մնալ: Որդուս ծնվելուց երկու տարի անց նրան ուղարկեցի մանկապարտեզ, և ինքս վազեցի աշխատանքի: Պարզվեց, որ մեր ընկերությունը դժվարությամբ է գոյատևում: Ղեկավարությունն ակտիվորեն կրճատումներ է անում և ես գործնականում առաջինն եմ աշխատանքից ազատվելու թեկնածուների ցուցակում …
Բայց ես չհուսահատվեցի, այլ սկսեցի աշխատել երեք հոգու փոխարեն: Ես իսկապես ուզում էի, որ իմ դասընկերոջ գործը պահպանվի գոնե նույն մակարդակի վրա: Իմ ջանքերը գնահատվեցին: Ավելին, ընկերությունն իսկապես փոխեց զարգացման վեկտորը և նորից սկսեց արտադրել բավարար պահանջարկ ունեցող ապրանքներ:
Ինձ աշխատանքից հեռացնելու փոխարեն ես վերադասներից ստացա առաջխաղացում` աշխատավարձս քառապատկվեց: Եվ մինչ այդ էլ էի ստանում բավական զգալի գումար: Տանն ամուսնուս ասացի աշխատավարձի բարձրացման մասին, բայց հարկ չհամարեցի ճշտել, թե քանի անգամ է ավելացել այն:
Վեց տարի է անցել: Այս ամբողջ ընթացքում ես մի կողմ դրեցի «լրացուցիչ» գումար իմ երեխայի բնակարանի համար: Խիղճս ինձ ամենևին չի անհանգստացնում: Ես հավատում եմ, որ ես շատ ճիշտ եմ վարվել:
Ես չէի ծախսում դրանք իմ քմահաճույքների վրա, այլ կուտակում էի կարևոր գործի համար:Եվ ահա վեց տարի անց ամուսնուս հեռախոսի մեջ ես պատահաբար գտա մի կնոջ հետ նամակագրություն: Պարզվեց, որ նա արդեն երկու տարի ապրում էր երկու ընտանիք ունենալով:
Ես դրանից սկանդալ չսարքեցի, պարզապես որոշեցի ամուսնալուծվել: Եվ այսպես ավարտվեց իմ երջանիկ և հուսալի ընտանեկան կյանքը:
Սարսափելի է մտածել, թե ինչ կարող էր պատահել, եթե նախապես ստեղծած չլինեի այդպիսի «անվտանգության բարձիկ»: Հիմա ես չեմ վախենում իմ ապագայի համար և բոլորին խորհուրդ եմ տալիս այդպես վարվել:
