Ես սիրահարվել էի քրոջս…Դա այնպիսի զգացում էր, որ չի համեմատվի ոչ մի բանի հետ: Այդ զգացումը մինչև հիմա ապրում է ինձ հետ…Հայրս ունի եղբայր, նրանք ապրում են Ռուսաստանում: Նա այնտեղ ամուսնացել, աղջիկ է ունեցել, անվանակոչեցել են Անժելա:
Մենք ամբողջ ընթացքում այստեղ էինք ապրում, ոչ մի կերպ չէր ստացվում գնալ նրանց հյուր: Մենք երբեք իրականում չէինք տեսել մեր հորեղբոր երեխաներին:Եկավ համալսարան ընդունվելու ժամանակը, և հորեղբայրս խնդրեց հորս, որ Անժելան 4 տարով գա Հայաստան և մնա մեր տանը:
Բնականաբար, ծնողներս դեմ չեղան:
Քրոջս հետ շատ ջերմ էինք շփվում, միասին ժամանակ անցկացնում: Ես նրան ծանոթացրեցի իմ ընկերական շրջապատի հետ:Որոշ ժամանակ անց Անժելան ընդունվեց և այնպես ստացվեց, որ իրեն հանրակացարանում սենյակ տրամադրեցին:
Անժելան նախընտրեց տեղափոխվել այնտեղ: 1 օր անց հասկացա, որ չեմ կարողանում առանց նրա: Մի կերպ դիմացա 5-6 օր, բայց ի վերջո գնացի նրա մոտ: Ի զարմանս ինձ՝ քույրս ինձ փոխադարձ պատասխանեց, ասաց, որ հենց առաջին հանդիպման ժամանակ սիրահավել է ինձ:
Այդ ժամանակ էլ սկսվեց մեր դժոխքը: Մենք թաքցնում էինք մեր հարաբերությունները ծնողներից, ծանոթներից, բայց անչափ երջանիկ էինք:Մենք գիտեինք, որ մեզ ոչ ոք չի հասկանա:
Բայց միևնույնն է, շատ դժվար էր…Ավարտելուց հետո քույրս որոշեց մնալ Հայաստանում: Աշխատանք գտավ և տուն վարձեց: Արդեն լրացել էր 10 տարի, ինչ մենք հադիպում էինք: Հետո մահացան ծնողներս, սկսեցինք միասին ապրել, բայց 10 տարի անց բաժանվելու որոշում կայացրեցինք:
Դրանից հետո Անժելան շուտ ամուսնացավ ուրիշի հետ և երեխա ունեցավ: Իսկ ես ապրում եմ միայնակ՝ երեք շներիս հետ:Ես ամեն օր հիշում եմ նրա մասին… կարծում եմ, կյանքս ավարտված է…
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Arajininfo.ru կայքը
