Հայրը մահացել էր,երբ տղան դեռ շատ փոքր էր,իսկ մայրիկը ստիպված էր միայնակ մեծացնել տղային:Նա երբեք չէր դիմել սկեսուրին օգնության ակնկալիքով:Մայրիկն ինքն իր վրա էր վերցրեկ բոլոր հոգսերը,նա մի քանի տեղ էր աշխատում,որպեսզի կարողանա հոգալ բոլոր ծախսերը:
Ես հիշում եմ,երբ 17 տարեկան էի,աշխատում էի կես դրույքով տեղական փաթեթավորման խանությում մի ամբողջ տարի:Մի անգամ ես լսեցի,թե ինչպես է մայրիկս խոսում տատիկիս հետ:
Նա խնդրում էր տատիկցս գումար,քանի որ պետք է արդեն վճարեր իր ճողվածքի վիրահատության համար:Մեզ շատ արագ գումար էր անհրաժեշտ նաև տան վարձավճարի համար:
Ես որոշեցի օգնել մայրիկիս,ես հավաքած գումար ունեի՝մոտ 600 դոլար:
Ես հիշում եմ,թե ինչպես նա զանգահարեց տատիկիս և ասաց,որ գտել է գումար և այլևս օգնության կարիք չունի:Ես ինձ այնքան լավ էի զգում,քանի որ կարող էի օգնել մայրիկիս:
