Երբ փոքր երեխա ունես կյանքի անսպասելի, երբեմն նաև սարսափելի շրջադարձներն անխուսափելի են: Նրանք ովքեր փոքր քույր կամ եղբայր ունեն (էլ չեմ ասում սեփական երեխայի մասին) ծանոթ են շնչահեղձ լինող երեխայի ձայնին:Շատ դեպքերում , երբ անմիջապես օգնության են հասնում , դա լուրջ հետևանքներ չի ունենում: Բայց, երբ դեպքը պատահում է ճանապարհի մեջտեղում, երթևուկության ժամանակ՝ կարող է բավական տխուր վերջանալ:
Այպիսի մի դեպք տեղի ունեցավ Ջորջիանո Միեռոյի և Խոսե Ռոդրիգեսի և նրանց 10-ամսեկան երեխայի հետ: Երբ զույգը նկատեց, որ իրենց փոքրիկը շնչահեղձ է լինում, կոկորդում մնացածը դուրս բերելու նպատակով իրենց մատները խցկեցին երեխայի բերանը:Նրանք հույս ունեին, որ փոքրիկը այդ ձևով հետ կտա, բայց ապարդյուն:
Զույգերը դուրս եկան ճամփեզր և սկսեցին խփել երեխայի մեջքին՝ շնչուղիները ազատելու նպատակով, բայց դա էլ չօգնեց: Խոսեն ամեն կերպ փորձում էր կանգնեցնել անցնող մեքենաները և օգնություն խնդրել, սակայն բացի երկու հոգուց, որոնց հետագայում հայրը «հրեշտակներ» անվանեց, չկանգնեցին: Դա տեղի ունեցավ, երբ նրանց մոտով անցնում էր կանչի շտապող շտապ օգնության մեքենան:
Տեսնելով ճանապարհին կանգնած վախեցած զույգին, շտապ օգնության մեքենայի վարորդը կանգնեցրեց մեքենան, և նրանից դուրս եկան երկու բժիշկ՝ Էմի Չեպեկը և Լին Ֆլոռեսը, որոնք անգամ այդ տեղամասում չէին աշխատում: Բայց այնուամենայնիվ այդ կանայք օգնության հասան փոքրիկին և վերջին պահին փրկեցին խեղդվելուց:
Չնայած փոքրիկը շրթունքները դեռ կապույտ էին, բոլորը հանգիստ շունչ քաշեցին, երբ լսեցին նրա լացի ձայնը. Երեխայի շնչառությունը վերականգնվել էր:Էմիի և Լինի միջամտությունը Խոսեի և Ջորջիանոյի համար իսկսկան հրաշք էր, և նրանք իհարկե ցանկացան վարձահատույց լինել: Տեղի լրատվական ծառայության օգնությամբ զույգը գտավ այդ երկու կանանց և իրենց երախտագիտությունն ու շնորհակալությունը հայտնեց նրանց:
Քանի որ շտապ օգնության բժիշկները իրավունք չունեն դրամական պարգև վերցնել, երեխայի ծնողները բժիշկների կողմից 400 $ նվիրեցին բարեգործական հիմնադրամին:Իսկ բժիշկները նշեցին, որ այդ դեպքը նրանց թույլ տվեց ևս մեկ անգամ հիշել, թե ինչու են նրանք ընտրել հենց այդ մասնագիտությունը: Այս դեպքը մեզ հիշեցնում է, թե որքան կարևոր է ուշադիր լինել մեզ շրջապատող մարդկանց նկատմամբ:
Չէ, որ մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է ինչ որ պահ օգնության կարիք զգալ:
